İnsanlardan bir şeyler istemek ayıp mıdır? Bu ne istediğinize ve nasıl istediğinize bağlı. Fakat insanlardan yardım istemek, onlardan bir şeyler rica etmek elbette doğal.
İnsanların bir konuda katılımı talep etmek, benim için de zordu. Sözgelimi, hayır işleri için ya da ortaklığa dayanan bir proje için onların kapısını çalmak, zaman zaman zor gelebiliyordu. Ama bu duyguyu zaman içinde yenmeye çalıştım ve artık o kadar zorlanmıyorum.
Öncelikle kendime inanmayı öğrendim. Benim içinde olduğum bir proje önemliydi ve başka insanlara anlatmaya da değerdi. Başka insanlara anlatmaya değer görmediğim bir projede benim de yer almamam gerekirdi.
Bazen insanların kaprislerinden çekiniriz ve onlardan projelerimiz konusunda katılım talep edemeyiz. Aslında bir insandan, bir konuda katılım beklerken, onun esiri olmayı da vaad etmiyoruz. Sözgelimi, evlenme teklifi, elbette “kölenizim” anlamına gelmez. Bu açıdan, insanlara bir proje götürürken onlar için de yararlı olduğuna inanarak gidiyoruz. Kayıtsız şartsız onların söyleyeceklerini yapmak için gitmiyoruz. Dolayısıyla ortak bir anlaşma noktası bulmamak ta mümkün ve doğaldır.
İçinde olduğunuz ve yararlı olduğuna inandığınız her projeyi insanlara götürün derim. Özellikle de bir şeylerden şikayet eden, negatif enerji sızdıran insanlara gidin. Ya size katılacaklar ya da artık sizin yanınızda şikayet etmeyeceklerdir.
Gençlerin gittikçe kötüye gittiğini söyleyen insanlara, istedikleri gibi gençler yetiştirmek için burs vermelerini, okul yapımlarına katkıda bulunmalarını teklif edin. Bakalım ne yapacaklar? Korkmayın, onlar düşünsün. Sabah akşam şikayet ettikleri konularda bakalım samimiyetle harekete geçecekler mi? Sadece “mızıldanmayı” mı yoksa gerçekten çözümün bir parçası olmayı mı seçecekler?
Zaman zaman dostlarımızı yitirmekten korktuğumuz için onlardan katılım istemeyiz. Aslında size katılmasalar da yine dost olarak kalabilirsiniz. Ama dostluğunuzu da sorgulamaya başlarsınız. Dostum dediğiniz bir insan, sizin inandığınız bir projeye destek vermiyorsa, ister istemez oturup düşünürsünüz.
Bazen da egolarımız ağır basar. İnsanlardan bir şeyler istemek, onların bazen gerçekten “saçma sapan” olan tepkilerine göğüs germek ağır gelir. İşte burada projenize olan inanç devreye girer. Projeniz gerçekten insanlık için hayırlıysa, dostlarınızı kaybetmekten korkmayın, egonuzu cebinize koyun. Yararlı ve güzel bir projede içindeyseniz, yeni dostlar sizi bulacaktır.
İnsanlardan isteyin. Dünya daha güzel bir yer olacaksa, bu sadece bizim sayemizde olmayacak. Sözgelimi uyuşturucuya karşı ve etkili bir projenin içindesiniz, bu projeyi herkese götürün. Herkesin sevdikleri, akrabaları ya da çocukları tehdit altında değil mi? Bu onların da sorunu değil mi? Neden onlar da bu projeye katılmasınlar? Onların çözümün bir parçası olmama lüksü var mı?
Ben insanlardan katılım talep ediyorum. Katılımda bulunmazlarsa başka insanlara gidiyorum. Bir başkasına, bir başkasına daha.
Ya benimle birlikte yürüyorlar ya da artık yanımda şikayet etmiyorlar. Size önerdiği ciddi bir çözümü reddettiğiniz birinin yanında, şikayet eder misiniz?
Benimle birlikte yürümeleri ya da en azından yanımda negatif şeyler konuşmamaları da iyi şeyler. İkisi de güzel. Siz ne dersiniz?
-------------------
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder