8 Temmuz 2009 Çarşamba

Kendini Özel Hissetmek, Bazen Yorucudur!



-->Geçen hafta sonunda Network Twentyone International nezdinde düzenlenen iki günlük bir seminerler dizisini dinlemek üzere Ankara’ya gittim. Lider olduklarını, aldıkları net sonuçlarla kanıtlamış olan bir grup işkadınını ve işadamını dinleme fırsatım oldu. Hayatın içinden gelen bu güzel konuşmaları dinlerken, öğrencilerimin, arkadaşlarımın, dostlarımın ve okurlarımın da bu konuşmaları dinliyor olmalarını yürekten istedim. Çünkü bu konuşmalarda utopik hayaller yoktu; oldukça gerçekçi, sıcak ve umut veren hayaller vardı. Bir sonraki seminerin biletini aldım ve o seminere daha çok kişiyi davet etmeye karar verdim.

Gençlik yıllarımda, kendimi bir şekilde özel hissetmek hoşuma giderdi. Çok önemli birisini dinleyen kişiler arasında olmak, güzel ve herkesin bilmediği bir mekânda bulunmak veya kitap okuma alışkanlığına sahip olmak gibi şeyler, kendimi özel hissetmemi sağlarlardı ve bundan bencilce bir keyif de alırdım!

Fakat yaşım ilerledikçe, eskiden kendimi özel hissetmemi sağlayan şeyler, beni “inceden” üzmeye başladı. Mesela birisinin kitap okuma alışkanlığı olmaması, ama benim bu alışkanlığa sahip bulunmam, bana keyif vermiyor. İstiyorum ki, kitap okuyanların sayısı artsın ve artık bir grup insana ait bir vasıf olmaktan çıksın. Çünkü hayatın bu şekilde daha güzel olacağına inanıyorum.

Yine güzel bir mekânda otururken, orada olmaktan keyif alabilecek kişileri düşünüyorum. Elime geçen herhangi bir dokumana bakarken, “?acaba bu dokuman başka kimlerin işine yarar” diye kafa yoruyorum. Sevdiğim şeylerle ilgili blogları açmamın sebebi de budur; bana keyif veren şeyleri, okurlarımın da, isterlerse, deneyimlemelerine olanak sağlamaktır.

Bu tavrım başka milletler için de geçerlidir. Sözgelimi: “Amerika’da evlilikler çatırdıyor, ama Türkiye’de daha dayanıklılar” veya “Alman gençleri, Türk gençlerinden daha çok uyuşturucu kullanıyor” diye düşünmek bana sevinç vermiyor; beni sevindirmiyor. Çünkü ben, evlilik kurumunun sadece ülkemizde değil dünyanın her yanında ayakta durmasını arzu ediyorum ve dünyanın hiçbir ülkesinde gençlerin uyuşturucu kullanmalarını istemiyorum.

Paylaşmak da bana kendimi özel hissettirir. Ve doğal olarak bu vasfın da yayılmasını istiyorum ve aslında millet olarak bu konuda fena da sayılmayız. Türk insanı paylaşmayı seviyor.

Yani uzun sözün kısası, hep birlikte “özelleşsek” bu beni daha çok sevindirir!

Hem de çocuklar gibi sevindirir! 
-----------------------
Savaş ŞENEL: İngilizce Öğretmeni, İletişim Danışmanı, Okunaklı-Anlaşılır Yazarlık Koçu

SAVAŞ ŞENEL KİTAPLARI

 AZ ACILI VE KALICI İNGİLİZCE-YABANCI DİL ÖĞRENMEK İÇİN PÜF NOKTALARI
Kitabın Tanıtım Yazısı
Kitabın Facebook sayfası
 Kitabı buradan satın alabilirsiniz: Kitapyurdu.com

(Kitabı İmzalı Edinmek İsterseniz Bize Yazınız: savassenel@gmail.com)

ÇAY SAATİ İÇİN HAFİF YAZILAR


(Kitabı İmzalı Edinmek İsterseniz Bize Yazınız: savassenel@gmail.com)




 (Kitabı İmzalı Edinmek İsterseniz Bize Yazınız: savassenel@gmail.com)
-------------------

Gönderen zaman:
Etiketler: , ,

1 yorum:

  1. Unknown8 Temmuz 2009 08:19

    Merhaba Savaş Bey ,
    çok özel deneyim ve vizyonunuzu paylaşmışsınız :) , çok teşekkür ederim kendi adıma , ne kadar haklısınız , içselleşmek - farkındalaşmak , keşke bunları farketsek ve o yönde yolculuklarımıza başlasak ... Evet , biz artık o yolculuğa başladık değil mi?

    Saygılar. Gülsüm ÇOLAK

    YanıtlaSil

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)