11 Mayıs 2014 Pazar

Annemi Çok Özlüyorum...



Kimi zaman annemi ne kadar çok özlediğimi her zamankinden daha derin bir şekilde fark ediyorum. Uzun bir zaman önce bizi bırakıp gitti. Bizi bırakıp gittiğinde, tenhalarda ne çok ağlamıştım! Fakat buralardan giderken huzurlu olması teselli etmişti bizi. Ben, tanıdık bir sokakta yürürken, kendisini birden bire yabancı, ıssız bir yerde bulan ve bir başına kalmış bir çocuk gibiydim, ama bir fark vardı: Ben bir çocuk gibi ulu orta ve bağıra bağıra ağlayamıyordum.

Hayatın gittikçe karmaşıklaşan yapısı içinde, annemle kurduğumuz yalın ve hesapsız bağı çok özlüyorum. O, benim annemdi, onun karşısına çıkarken bin bir türlü hesap yapmıyordum, yanında ağlamaktan utanmıyordum. Ne dişlerimin arasındaki maydanoz parçası, ne beden dilimi yanlış kullanmam ne de diğer “ıvır zıvır” şeyler, onun gözlerinde gördüğüm şefkati azalttı... 
Yazının tamamına ulaşmak için bu satırı tıklayınız:
----------------------
-------------------------

SAVAŞ ŞENEL KİTAPLARI

AZ ACILI VE KALICI İNGİLİZCE-YABANCI DİL ÖĞRENMEK İÇİN PÜF NOKTALARI
Kitabın Tanıtım Yazısı
Kitabın Facebook sayfası
Kitabı buradan satın alabilirsiniz: Kitapyurdu.com

(Kitabı İmzalı Edinmek İsterseniz Bize Yazınız: savassenel@gmail.com)

ÇAY SAATİ İÇİN HAFİF YAZILAR


(Kitabı İmzalı Edinmek İsterseniz Bize Yazınız: savassenel@gmail.com)




(Kitabı İmzalı Edinmek İsterseniz Bize Yazınız: savassenel@gmail.com)
-------------------

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder