Balkonda yazmayı uzun süredir heyecanla bekliyordum. Yağmurla geçen bir günün ardından fazlaca serin olmayan geceyi yakalayınca, masamı balkona kurdum ve kuşburnu eşliğinde yazmaya başladım. Aklıma sevmeyi de tam bilmeyen yurdum insanına sevgi hakkında dersler vermek geldi. İnsan eğitimci yazar olunca, yazıları derse, dersleri de başka şeylere benziyor!
Gelelim sevgi bahsine, bakalım bu konuda beni hangi ilhamlar ziyaret etmiş?
Bizi seven insanların sevgilerini kazanılmış olarak görürüz; oysa insanların bir dayanma gücü olduğunu, sınırı geçersek, bizi istemeden ve çaresizce terk edip-gidebileceklerini unuturuz. Başka bir tabirle, onların da bir kopma noktası vardır. Çünkü acı ve bezginlik, bir dereceden sonra insanın hayatına kast eder hâle gelir ve insan o acıdan veya bezginlikten kurtulup hayatta kalabilmek için, istemeden ve sessizce gidiverir.
Amerika’da yaşanan kriz döneminde işsiz kalan bir babanın öyküsünün anlatıldığı “In the Pursuit of Happyness “adlı filmde, çocuk babasına “Annem neden bizi terk etti?” diye sorar. Babanın cevabı ilginçtir: “Annen bizi terk etti, çünkü başka çaresi kalmamıştı, oğlum.”
Bırakılanların anlamadığı şudur: Onları bırakan kişinin artık dayanacak gücü kalmamıştır; kalbi üzüntüyle parçalanıyordur veya zihni acı veren düşüncelerle hırpalanmaktadır. İntihar edenlerin aslında intihar etmek istemedikleri hâlde, başka bir çıkış yolu olmadığı zannıyla kendi hayatlarına kast etmeleri gibi, bazen sevdikleriniz de sizin onlara bizzat veya dolaylı olarak verdiğiniz acıyı veya bezginliği dindirip (intihar edenlerin yaptıklarının tersine) aslında hayata bağlı kalabilmek amacıyla çekip-giderler.
Vaktiyle ben de böyle çekip-gitmiştim. Gençtim, kafam karışıktı ve artık çok yorulmuştum. Şimdi geriye dönüp-baktığım zaman, aslında içinde bulunduğum durumla başa çıkabileceğimi, fakat kaçmayı tercih ettiğimi daha iyi anlıyorum. Kendi kaynaklarını ve çözüm potansiyelini görememek de, genç olma hâlinin bir parçasıdır. Arkada bırakmış olduğum kişi, tamamen yalnız değildi, ama acı çekmişti; çok ihtiyacı olduğu bir dönemde benim yoldaşlığımdan ve dolayısıyla ona uzun bir süre vermiş olduğum destekten de mahrum kalmıştı. Sonraları bu yaptığım şeyle ilgili olarak inanılmaz derecede pişman olmuştum ve sonra onunla bu pişmanlığımı konuştuk. Şimdi aramızdaki ilişki çok daha güzel, aklı başında ve yıllanmış durumda.
Artık hiç kimseyi arkada bırakmıyorum; eğer onlar gitmeye kalkarlarsa, gurur yapmadan ve aklı başında bir tavırla arkalarından gidip sebebini soruyorum. İlla gideceklerse: “Ben buradayım; her zaman ve yeniden bana dönebilirsin unutma” diyorum. Sevdiklerimi ve beni sevenleri daha fazla önemsiyorum, herkesin bir sınırı olduğunu ve onları çok zorlarsam, beni sevdikleri hâlde, istemeden de olsa, gidebileceklerini ve aslında bunun da bir hak olduğunu biliyorum. Çünkü hayatta kalmak ve yaşamaya devam etmek zorundalar.
Sevdiklerinizi veya sizi sevenleri çok yormayın, her gün yeniden gönüllerini alın ve sevgilerinin hak edilmiş duygular değil, size verilmekte olan zarif hediyeler olduklarını aklınızda tutun. Onları sevdiğinizi bir şekilde belli edin, söyleyin. Çünkü Fuzulî’ye atfedilen bir sözde dendiği gibi: “Sevilenler, sevildiklerinden hiçbir zaman tam olarak emin olmazlar”; sanki, kendilerine duyulan o sevgiyi her an kaybedecekleri hissine ve endişesine sahiptirler. Bir yandan da, sevdiklerinizi ve hele sizi sevenleri hiçbir zaman bırakıp-gitmeyin. Birlikte dönüştüğünüz sürecin geçmesini, birbirinizi daha iyi anlayacağınız günleri beklemek zordur ve bunu yapmak, sabır ve çaba ister. Bununla birlikte, bu süreç çok da güzel ve geliştiren bir değerdir; bunu unutmayın!
Gelelim sevgi bahsine, bakalım bu konuda beni hangi ilhamlar ziyaret etmiş?
Bizi seven insanların sevgilerini kazanılmış olarak görürüz; oysa insanların bir dayanma gücü olduğunu, sınırı geçersek, bizi istemeden ve çaresizce terk edip-gidebileceklerini unuturuz. Başka bir tabirle, onların da bir kopma noktası vardır. Çünkü acı ve bezginlik, bir dereceden sonra insanın hayatına kast eder hâle gelir ve insan o acıdan veya bezginlikten kurtulup hayatta kalabilmek için, istemeden ve sessizce gidiverir.
Amerika’da yaşanan kriz döneminde işsiz kalan bir babanın öyküsünün anlatıldığı “In the Pursuit of Happyness “adlı filmde, çocuk babasına “Annem neden bizi terk etti?” diye sorar. Babanın cevabı ilginçtir: “Annen bizi terk etti, çünkü başka çaresi kalmamıştı, oğlum.”
Bırakılanların anlamadığı şudur: Onları bırakan kişinin artık dayanacak gücü kalmamıştır; kalbi üzüntüyle parçalanıyordur veya zihni acı veren düşüncelerle hırpalanmaktadır. İntihar edenlerin aslında intihar etmek istemedikleri hâlde, başka bir çıkış yolu olmadığı zannıyla kendi hayatlarına kast etmeleri gibi, bazen sevdikleriniz de sizin onlara bizzat veya dolaylı olarak verdiğiniz acıyı veya bezginliği dindirip (intihar edenlerin yaptıklarının tersine) aslında hayata bağlı kalabilmek amacıyla çekip-giderler.
Vaktiyle ben de böyle çekip-gitmiştim. Gençtim, kafam karışıktı ve artık çok yorulmuştum. Şimdi geriye dönüp-baktığım zaman, aslında içinde bulunduğum durumla başa çıkabileceğimi, fakat kaçmayı tercih ettiğimi daha iyi anlıyorum. Kendi kaynaklarını ve çözüm potansiyelini görememek de, genç olma hâlinin bir parçasıdır. Arkada bırakmış olduğum kişi, tamamen yalnız değildi, ama acı çekmişti; çok ihtiyacı olduğu bir dönemde benim yoldaşlığımdan ve dolayısıyla ona uzun bir süre vermiş olduğum destekten de mahrum kalmıştı. Sonraları bu yaptığım şeyle ilgili olarak inanılmaz derecede pişman olmuştum ve sonra onunla bu pişmanlığımı konuştuk. Şimdi aramızdaki ilişki çok daha güzel, aklı başında ve yıllanmış durumda.
Artık hiç kimseyi arkada bırakmıyorum; eğer onlar gitmeye kalkarlarsa, gurur yapmadan ve aklı başında bir tavırla arkalarından gidip sebebini soruyorum. İlla gideceklerse: “Ben buradayım; her zaman ve yeniden bana dönebilirsin unutma” diyorum. Sevdiklerimi ve beni sevenleri daha fazla önemsiyorum, herkesin bir sınırı olduğunu ve onları çok zorlarsam, beni sevdikleri hâlde, istemeden de olsa, gidebileceklerini ve aslında bunun da bir hak olduğunu biliyorum. Çünkü hayatta kalmak ve yaşamaya devam etmek zorundalar.
Sevdiklerinizi veya sizi sevenleri çok yormayın, her gün yeniden gönüllerini alın ve sevgilerinin hak edilmiş duygular değil, size verilmekte olan zarif hediyeler olduklarını aklınızda tutun. Onları sevdiğinizi bir şekilde belli edin, söyleyin. Çünkü Fuzulî’ye atfedilen bir sözde dendiği gibi: “Sevilenler, sevildiklerinden hiçbir zaman tam olarak emin olmazlar”; sanki, kendilerine duyulan o sevgiyi her an kaybedecekleri hissine ve endişesine sahiptirler. Bir yandan da, sevdiklerinizi ve hele sizi sevenleri hiçbir zaman bırakıp-gitmeyin. Birlikte dönüştüğünüz sürecin geçmesini, birbirinizi daha iyi anlayacağınız günleri beklemek zordur ve bunu yapmak, sabır ve çaba ister. Bununla birlikte, bu süreç çok da güzel ve geliştiren bir değerdir; bunu unutmayın!
-----------------------
savassenel@gmail.com, savassenel@yahoo.com
Yüz yüze ve Online (Skype , Google Drive) verdiği dersler Eğitimler
Yurtdışı Eğitim Danışmanlığı Hizmetleri
Yüz yüze ve Online (Skype , Google Drive) verdiği dersler Eğitimler
Yurtdışı Eğitim Danışmanlığı Hizmetleri
SAVAŞ ŞENEL KİTAPLARI
AZ ACILI VE KALICI İNGİLİZCE-YABANCI DİL ÖĞRENMEK İÇİN PÜF NOKTALARI
Kitabın Tanıtım Yazısı
Kitabın Facebook sayfası
Kitabı buradan satın alabilirsiniz: Kitapyurdu.com
(Kitabı İmzalı Edinmek İsterseniz Bize Yazınız: savassenel@gmail.com)
AZ ACILI VE KALICI İNGİLİZCE-YABANCI DİL ÖĞRENMEK İÇİN PÜF NOKTALARI
Kitabın Tanıtım Yazısı
Kitabın Facebook sayfası
Kitabı buradan satın alabilirsiniz: Kitapyurdu.com
ÇAY SAATİ İÇİN HAFİF YAZILAR
(Kitabı İmzalı Edinmek İsterseniz Bize Yazınız: savassenel@gmail.com)
HAYATI ISKALAMA LÜKSÜN YOK
(Kitabı İmzalı Edinmek İsterseniz Bize Yazınız: savassenel@gmail.com)
-------------------
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder