Bir süredir, ayaklarımdaki bir sorun sebebiyle ağır ağır yürümek zorunda kalıyorum. 10 dakikalık yolu 20 dakikada falan yürüyorum. Arnavut kaldırımları yerine düz yerlerde yürümeyi tercih ediyorum.
Hâlbuki Arnavut kaldırımlarını severim. Fakat sevdiğim
tarzda döşenmiş bu yollarda yürüyemiyorum. Otobüse binmek veya otobüsten inmek
ayrı bir dert.
Böyle bir durumu üniversitede iken de yaşamıştım. O zaman,
10 dakikalık yolu nerdeyse, yarım saatte yürüyebiliyordum!
Daha yavaş yürüyünce, daha çok düşünüyorum. Etrafta yeni
açılmış yerleri, insanları veya eskiden açılmış olan ve fakat benim pek fark
edemediğim yerleri fark ediyorum. Üzerlerinde düşünmek içinse zamanım bol.
Çünkü yolum kısa da olsa, o yolu uzun uzun yürüyorum!
Velhasıl geçici de olsa, engelli birisi olmak zor zenaat.
Benim durumum geçici. Yani yeni başladı; gerekli bakım ve tedavi yapılınca
evelAllah iyileşecek cinsten bir sağlık sorunu.
Lâkin hayatı boyu engelli olmak nasıl bir imtihan, ucundan
kenarından anlıyorum. Allah kolaylık versin bu insanlara.
Bu arada kent tasarımının engelli insanlar için ne denli
uygunsuz olduğunu da anlıyorum. Bir keresinde engelli bir yurttaş için bir
belediye otobüsü şoförüyle tartışmıştım:
Tekerlekli sandalyedeki bir genç, park etmiş ve yolcu
almakta olan bir otobüsün önünde beklemekteydi. Ben şoföre, o genç kızın neden
orada beklediğini sordum. O da bana “biraz sonra hareket ederken onu da orta
kapıdan alacağım” dedi. Bu sefer ben “neden şimdi almıyorsunuz, hafif bir
manevrayla kapının önü açılabilir ve onu otobüse alabilirsiniz. Etrafınız boş. Gelen-geçen
genç kızcağıza bakıyor” dedim. Şoför bana: “Beklesin” tarzında bir şey söyledi.
Ben de hareket amirliğine gittim. Durumu izah ettim, “kendi kızı olsa, orda
bekletir mi acaba?” dedim. Amir anlayışlı birisiydi ve benimle birlikte, şoförle konuşmak üzere otobüsün yanına kadar geldi, neyse ki otobüsün kalkma vakti
gelmişti. Ben sinirli olduğum için, şoförle tartışırım endişesiyle o otobüse binmedim. Dilerim benim uyarım sonraki
durumlar için yararlı olmuştur.
Yaşadığım bu durumla ilgili olarak şükrettiğim şeyse, ben genellikle engelli
insanlara karşı kendimce duyarlıydım veya öyle olduğumu sanıyorum.
Lâkin engelli olma hâlini geçici olarak yaşamak bile başka
bir şey.
------------------
Savaş ŞENEL: İngilizce Öğretmeni, İletişim Danışmanı, Okunaklı-Anlaşılır Yazarlık Koçu
savassenel@gmail.com, savassenel@yahoo.com
Yüz yüze ve Online (Skype , Google Drive) verdiği dersler Eğitimler
Yurtdışı Eğitim Danışmanlığı Hizmetleri
savassenel@gmail.com, savassenel@yahoo.com
Yüz yüze ve Online (Skype , Google Drive) verdiği dersler Eğitimler
Yurtdışı Eğitim Danışmanlığı Hizmetleri
SAVAŞ ŞENEL KİTAPLARI
AZ ACILI VE KALICI İNGİLİZCE-YABANCI DİL ÖĞRENMEK İÇİN PÜF NOKTALARI
Kitabın Tanıtım Videosu
Kitabın Tanıtım Yazısı
Kitabın Facebook sayfası
Kitabı buradan satın alabilirsiniz: Kitapyurdu.com
(Kitabı İmzalı Edinmek İsterseniz Bize Yazınız: savassenel@gmail.com)
AZ ACILI VE KALICI İNGİLİZCE-YABANCI DİL ÖĞRENMEK İÇİN PÜF NOKTALARI
Kitabın Tanıtım Videosu
Kitabın Tanıtım Yazısı
Kitabın Facebook sayfası
Kitabı buradan satın alabilirsiniz: Kitapyurdu.com
(Kitabı İmzalı Edinmek İsterseniz Bize Yazınız: savassenel@gmail.com)
ÇAY SAATİ İÇİN HAFİF YAZILAR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder